पल्स ऑक्सिमेट्री

पल्स ऑक्सिमेट्री ही व्यक्तीच्या ऑक्सिजन संपृक्ततेचे (SO2) निरीक्षण करण्यासाठी एक गैर-आक्रमक पद्धत आहे.जरी त्याचे परिधीय ऑक्सिजन संपृक्ततेचे वाचन (SpO2) धमनी रक्त वायू विश्लेषणातून धमनी ऑक्सिजन संपृक्तता (SaO2) च्या अधिक इष्ट वाचनाशी नेहमीच एकसारखे नसले तरी, दोन्ही सुरक्षित, सोयीस्कर, नॉन-इनव्हेसिव्ह, स्वस्त पल्स ऑक्साईम पध्दतीने पुरेसे परस्परसंबंधित आहेत. क्लिनिकल वापरामध्ये ऑक्सिजन संपृक्तता मोजण्यासाठी मौल्यवान आहे.

त्याच्या सर्वात सामान्य (ट्रान्समिसिव्ह) ऍप्लिकेशन मोडमध्ये, सेन्सर यंत्र रुग्णाच्या शरीराच्या एका पातळ भागावर, सामान्यत: बोटाच्या टोकावर किंवा कानातले किंवा अर्भकाच्या बाबतीत, एका पायावर ठेवलेले असते.हे उपकरण शरीराच्या भागातून प्रकाशाच्या दोन तरंगलांबी एका फोटोडिटेक्टरकडे जाते.हे प्रत्येक तरंगलांबीच्या बदलत्या शोषकतेचे मोजमाप करते, शिरासंबंधीचे रक्त, त्वचा, हाडे, स्नायू, चरबी आणि (बहुतेक प्रकरणांमध्ये) नेल पॉलिश वगळता केवळ धमनी रक्ताच्या स्पंदनामुळे शोषकता निर्धारित करण्यास अनुमती देते.[1]

परावर्तन पल्स ऑक्सिमेट्री हा ट्रान्समिसिव्ह पल्स ऑक्सिमेट्रीचा कमी सामान्य पर्याय आहे.या पद्धतीला व्यक्तीच्या शरीराच्या पातळ भागाची आवश्यकता नसते आणि त्यामुळे पाय, कपाळ आणि छाती यासारख्या सार्वत्रिक अनुप्रयोगासाठी ती योग्य आहे, परंतु त्याला काही मर्यादा देखील आहेत.हृदयाकडे तडजोड केलेल्या शिरासंबंधी परत येण्यामुळे डोक्यात व्हॅसोडिलेशन आणि शिरासंबंधी रक्त जमा होण्यामुळे कपाळाच्या क्षेत्रामध्ये धमनी आणि शिरासंबंधी स्पंदनांचे संयोजन होऊ शकते आणि खोटे SpO2 परिणाम होऊ शकतात.एंडोट्रॅचियल इंट्यूबेशन आणि मेकॅनिकल वेंटिलेशनसह ऍनेस्थेसिया घेत असताना किंवा ट्रेंडेलेनबर्ग स्थितीतील रुग्णांमध्ये अशा परिस्थिती उद्भवतात.[2]