เซ็นเซอร์มีบทบาทอย่างไรต่อประสิทธิภาพของเครื่องช่วยหายใจ?

ความเหนื่อยล้าที่ตื่นตัวอาจส่งผลทางจิตวิทยาอย่างร้ายแรงต่อจิตใจของแพทย์จากการศึกษาพบว่า 72% ถึง 99% ของการแจ้งเตือนเป็นเท็จ ซึ่งนำไปสู่ความเหนื่อยล้าในการแจ้งเตือนการแจ้งเตือนความเหนื่อยล้าเกิดขึ้นเมื่อแพทย์มักพบกับการแจ้งเตือนระหว่างการดูแลผู้ป่วยและรู้สึกไม่ไวต่อการแจ้งเตือนเหล่านี้มากขึ้น ทำให้การดำเนินการมีโอกาสน้อยลงในช่วงเวลาที่สำคัญอัตราของผลบวกลวงนี้น่าตกใจ และอาจอธิบายได้ว่าทำไมเราจึงพบว่าเสียงเตือนแบบเดียวกันในโทรศัพท์ของคุณจึงมีประสิทธิภาพน้อยลงในการปลุกคุณทุกเช้า

หลังจากที่เราได้ตรวจสอบเซ็นเซอร์ออกซิเจน,เรากลับมาเตือนความเหนื่อยล้าเซ็นเซอร์ออกซิเจนช่วยให้แพทย์เข้าใจปริมาณออกซิเจนที่ส่งไปยังผู้ป่วยในระหว่างการช่วยหายใจ การป้องกันภาวะขาดออกซิเจน ภาวะขาดออกซิเจน หรือความเป็นพิษของออกซิเจนเซ็นเซอร์ออกซิเจนเป็นหนึ่งในอุปกรณ์ "เมื่อคุณต้องการทำงาน ควรใช้งานได้"

อย่างดีที่สุด เซ็นเซอร์ออกซิเจนที่ไม่ดีคือการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วสำหรับพยาบาลหรือนักบำบัดระบบทางเดินหายใจและนักชีวการแพทย์ในสถานการณ์ที่แย่ที่สุด มันสามารถนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ไม่พึงประสงค์—แต่น่าเสียดายที่สิ่งเหล่านี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน

เซ็นเซอร์ออกซิเจนทางการแพทย์มีหลายประเภท ส่วนใหญ่จะเป็นเซลล์กัลวานิกที่มีอิเล็กโทรไลต์ที่มีแคโทดและแอโนดมันทำปฏิกิริยากับออกซิเจนจำนวนเล็กน้อยที่ไหลผ่านเครื่องช่วยหายใจ ทำให้เกิดเอาต์พุตทางไฟฟ้าตามสัดส่วนกับปริมาณออกซิเจน (ดูหลักการทำงานที่นี่)เทคโนโลยีอื่นๆ สำหรับการตรวจจับออกซิเจนในการใช้งานทางการแพทย์อาจใช้เทคโนโลยีพาราแมกเนติกหรืออัลตราโซนิก ซึ่งแต่ละเทคโนโลยีมีข้อดีและข้อเสียในตัวเอง และอาจเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับการใช้งานอย่างหนึ่งแต่ไม่ใช่อีกวิธีหนึ่งแน่นอน เซ็นเซอร์ออปติคัลและเซ็นเซอร์ไฟฟ้าเคมีอยู่นอกเหนือขอบเขตของหัวข้อนี้ เมื่อคุณดูการใช้งานในอุตสาหกรรมอื่นๆ เช่น การตรวจจับยานยนต์หรือการตรวจจับออกซิเจนที่ละลายในน้ำ

ด้วยการออกแบบและการผลิตเครื่องช่วยหายใจและอุปกรณ์ทางการแพทย์จำนวนมาก และการใช้การบำบัดที่แตกต่างกัน ความต้องการออกซิเจนยังคงเท่าเดิมไม่ว่าคุณจะพิจารณาการบำบัดด้วยวิธีใด เซ็นเซอร์ออกซิเจนเป็นสิ่งสำคัญเสมอที่ช่วยให้แพทย์สามารถสังเกตข้อมูลที่สำคัญได้ข้อมูลนี้มีความสำคัญ ดังนั้นแพทย์จึงสามารถตัดสินใจได้ว่าจะเพิ่มหรือลดปริมาณออกซิเจนที่ส่งไปยังผู้ป่วยหรือไม่ผู้ป่วยอาจต้องการออกซิเจน 100% หรืออาจต้องการออกซิเจนต่ำกว่ามาก ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสถานการณ์สิ่งสำคัญคือความต้องการออกซิเจนสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาโปรโตคอลการหย่านม (แนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดที่ออกแบบมาเพื่อค่อยๆ หย่านมผู้ป่วยออกจากเครื่องช่วยหายใจ) เป็นเรื่องปกติที่แพทย์จะพบว่าเป็นการยากที่จะให้การดูแลที่ดีที่สุดโดยไม่ทราบว่ามีการให้ออกซิเจนมากน้อยเพียงใด